Volgens de experts ziet de toekomst er somber voor ons uit. Er ligt een dreiging op de loer waartegen we ons reeds nu moeten verweren. Het is om bang van te worden en die angst kan behoorlijk verlammen. Tegen die verlamming kun je je verweren met de durf om te creëren.
In plaats van af te wachten, kun je ook overwegen dat ergens een plaats is waar je nodig bent, waar je je niet van bewust bent als je ‘stil in een hoekje’ gaat zitten. Dus gebruik je verbeelding en visualiseer zo’n plaats. Zo schep je in de toekomst een vacature, die uitsluitend voor jou is bestemd.
Je stress en slapeloosheid zijn dan niet meer het gevolg van een té actief en zwaar leven, maar van een vitaal en zinvol toekomstperspectief. Gezien door de ‘ogen’ van je verbeelding is de toekomstige tijd de oorzaak van je actuele tijd.
De Engelse oorlogspremier Sir Winston Churchill heeft zijn hele jeugd gestotterd en werd wegens onaangepast gedrag vaak de klas uit gestuurd. Zijn stem en zijn voortdurende eenzaamheid werden obsessies voor hem. Tijdens de tweede wereldoorlog bleken deze jeugdongemakken de kiem van unieke talenten geweest te zijn. Zijn speeches hebben Hitler voortdurend op het verkeerde been gezet. Als geen van zijn ministers beslissingen durfde te nemen, trok hij zich in zijn kelder terug en nam in volledig isolement besluiten.
Als je met deze kennis terug kijkt is het alsof een (onbewust) besef van zijn plaats in de toekomst er voor zorgde dat Winston in zijn jeugd werd gedwongen om zijn aandacht volledig te richten op zijn stem en eenzaamheid.
Stel je toch eens voor dat steeds meer mensen hun actuele ongemakken zouden gaan zien als de kiemdragers van hun individuele toekomst. Het vermogen om een ongemak te gebruiken als kiem voor wat mogelijk is vereist verbeeldingskracht, standvastigheid en een vurig hart.
De weg van ‘potentie’ naar voltooiing is vooral ook een kwestie van tijd. Je kunt wachten en de tijd voorbij laten gaan. Je kunt tijd ook gebruiken om in beweging te komen en te creëren. Voor beiden is een tijd. ‘Gnoothi Kaïron’, zeiden de oude Grieken. Ken jouw tijd.
Comments are closed.
Neem dan vooral contact met ons op!
Pieter de Bondt
Wat een opluchting!!! Ik creëer mijn toekomst . De slapeloosheid , het gevoel nog niet daar te zijn waar ik naar onderweg ben, die rusteloosheid , dat ongemak , die ontevredenheid , staan dus in het teken van de reis , het onderweg zijn naar een “toekomst” die ik mede creëer voor mezelf . Het is weer leuk om samen op reis te zijn Waar ga jij heen ? Lopen we een eindje samen op. Krijgen we ideëen van elkaar. Op naar een nieuwe professie…. Pieter de Bondt
Victor Siemons
De realisatie dat we Zelf verantwoordelijk zijn voor alles wat in ons leven gebeurd en dus onze toekomst creeeren is de mooiste creatie van het zelf. De realisatie niets te missen en alleen te verlangen 🙂
Leuk dat je dit deelde Diederik
Ingrid Reuvers
Dat is een behoorlijke zware last om te dragen lijkt mij Victor! Dat je zelf verantwoordelijk bent voor alles in je leven. Ik vind het zelfs pijnlijk om te lezen. Er gebeuren de meest vreselijke dingen in mensenlevens waar je echt niets aan kan doen en zeker ook niet verantwoordelijk voor bent. Misschien denken wij in het Westen weleens op deze manier…vanuit onze ‘luxe’ levens…hoe we ons verhouden tot die gebeurtenissen, tja, daar ben je mogelijk wel verantwoordelijkheid voor. Maar zelfs dat is geen eenvoudige taak van tijd tot tijd. Blijkt ook wel, anders zou dit artikel niet geschreven zijn:-)
Victor
Hi Ingrid, dan blijf je jezelf altijd afhankelijk opstellen van de omstandigheden……
Wat een naar perspectief
Bianca
Mooi spanningsveld! Schepsel en schepper tegelijk. Op deze wezenlijke vragen komt nooit een sluitend antwoord. De natuur is wel een inspiratiebron om erin te geraken met de verbeelding;
Zware bevalling, eigen schuld? Zeker niet! Maar je kunt wel een beetje leren meewerken in al dat natuurgeweld. ‘De kundige wil is als beheer krijgen over die dingen waar wij niks over te vertellen hebben…’ Zei een wijs man laatst. 🙂
Prachtig artikel!!
Jessica Groenhuijsen
Opgenomen in die verantwoordelijkheid zit ook, allereerst en telkens weer de kunst en de kunde te leren omgaan met wat ons overkomt. Deze omgang betekent inzicht in en meesterschap ontwikkelen over hoe iets wordt beleefd. Zo kunnen we daarin Zelf iets ontdekken en herinneren wat van waarde is of was. Totdat we inzien dat we uiteindelijk de wereld creëren zoals we zijn – en daaraan dus sturing en richting kunnen geven ( met elkaar, en dat we zogezegd verantwoordelijkheid hiervoor dragen), worden wij getroffen door wat ons raakt. Het heeft iets om je van die geraaktheid je iets aan te trekken zonder het helemaal aan te trekken. Bovenstaand artikel verwijst zo mooi naar de mogelijkheid om het ‘slachtoffer zijn van de omstandigheden’ op te tillen of te verplaatsen naar ‘vernieuwer of leider (cq verantwoordelijke;)) te zijn van de omstandigheden’
Dank Diederik, voor de Herinnering!
pieter van breemen
inspirerend! Het is inderdaad een kwestie van het nemen van verantwoordelijkheid. Stoppen met klagen en in actie kopen. In elk geval mezelf mentaal en emotioneel weerbaar(der) maken. Ja hey blijft lastig . . . so what!!
WvanPruissen
Ken jezelf is een eerste vereiste om niet gebukt te gaan onder allerlei stressverschijnselen: moet iets af en staat er tijdsdruk op dan kan dat stressreacties geven: de hele dag adrenaline door je lichaam maakt dat je de nacht de slaap slecht kan vatten, waardoor je de dag erna niet vooruit te branden bent. Heb je de boel wel afgekregen dan is ook die adrenaline weer gedaald en slaap je als een baby de eerstvolgende nacht na de slapeloze nacht. Dus niets om je druk over te maken: het is gewoon zo.
.