Het verleden heeft lang niet zoveel invloed op een mensenleven als wel eens wordt beweerd. De theorieën over de invloed van het verleden doen het echter nog steeds erg goed. Het moet wel iets aantrekkelijks hebben om te denken dat in het verleden oorzaken liggen voor de actualiteit. Met elke stap die je zet, voeg je zelfs weer wat verleden aan je leven toe. Hierdoor verzamel je nogal veel verleden onderweg. Dus als je in het verleden naar antwoorden zoekt, vind je meestal wel iets van je gading.
In de verleden tijd van je leven is altijd wel iets of iemand om dankbaar voor te zijn of om over te klagen. In het verleden vind je ook altijd wel iets dat je vergeten was of iets om los van te komen. Klaas-Jan Huntelaar had nog niet goed en wel gescoord in de wedstrijd tegen Mexico of een foto van lang geleden van Klaas-Jan met zijn vader verscheen op Facebook met 13.6 duizend leuks en 79 reacties. Voordat je het weet, wil iedereen alles weten over zijn verleden om te kunnen begrijpen hoe het allemaal zo gekomen is.
Wie zag echter de schoonheid in de uitgestrekte rechterarm van Robben waarmee hij de bal overdroeg aan Huntelaar? Het leek alsof hij in een flits de toekomst zag en daarnaar handelde, zonder enige aarzeling. De teamgenoot met wat pech in het recente verleden op het gebied van strafschoppen, maar met een krachtig verlangen naar revanche in de toekomst, voltooide het armgebaar van Robben door te scoren alsof het nu eenmaal zo moest gaan. Met dat ene armgebaar werd Huntelaar in zijn waardigheid hersteld en zagen alle spelers het vertrouwen in elkaar om door te gaan bekrachtigd. Wat een mooi samenzijn was er te zien tussen die spelers en dat ging maar door, een hele wedstrijd lang.
Zolang de toekomst je de tijd geeft, is het in het leven vaak een kwestie van doorgaan. Soms om door te gaan totdat je niet meer kan, soms omdat je niet meer mag en soms ga je door totdat je niet meer hoeft. Maar doorgaan zullen we. Ook Ramses Shaffy zingt hartstochtelijk dat we door zullen gaan. Zelfs als we stil staan, zullen we doorgaan. “Met de stootkracht van de milde kracht, met de wankelende zekerheid, met het zweet op ons gezicht, als niemand het meer verwacht, zullen we doorgaan”, zo zingt hij, “tot we samenzijn”. Niet het verleden maar dat toekomstbeeld van samenzijn is in zijn lied dus eigenlijk de oorzaak van het doorgaan. Het verleden kan niet ongedaan gemaakt worden, maar gehoorzaamheid aan een visie of toekomstbeeld kan het verleden wel van haar macht ontdoen.
Wie we in het verleden ook maar zijn geweest, onze kennis daarover mag ons niet verhinderen om door te gaan met te worden wie we zouden kunnen zijn. In het juiste gezelschap met een gedeelde missie gaan we daarbij niet alleen door tot we samen zijn, maar gaan we door omdat we samen zijn.
Neem dan vooral contact met ons op!
