Als je iets te weten wil komen over wat psychosynthese is, dan kun je bij ons een proefles volgen en/of deelnemen aan de cursus Oriëntatie in Psychosynthese. Je maakt dan op ervaringsgerichte wijze kennis met de methodiek en ontdekt veel over psychosynthese en jezelf.
De vraag wat psychosynthese is wordt ons natuurlijk vaak gesteld. Diederik van Rossum, oprichter en oud-directeur van het Instituut voor Psychosynthese heeft enige tijd geleden eens antwoord gegeven op deze vraag. Zijn antwoord kun je hier lezen en onderaan de pagina ook beluisteren.
“Als je het eenvoudig stelt, zou je kunnen zeggen dat psychosynthese een eenvoudige methode is, een maniertje eigenlijk, die een tweeledige doelstelling heeft:
Dat is eigenlijk in de meest eenvoudige zin wat psychosynthese is.
En dit gezegd hebbende, in alle eenvoud, ligt hier ook in besloten een perspectief wat psychosynthese heeft op de mens. En dat heeft iets te maken met dat als we geboren worden, naast dat we ons moeten leren handhaven in de wereld wat we leren thuis en op school enzovoort, ook elk mens een soort besef van bestemming heeft. Een soort ingebakken doelstelling, waar psychosynthese van zegt hoe belangrijk het is dat dat bij leven ook op de een of andere manier manifest gemaakt wordt. Alsof in de mens ook een belofte schuilgaat die de mens zelf wil inlossen. Psychosynthese maakt de mens dus ook bewust van die innerlijke belofte die hij bij leven zou kunnen inlossen. Niet omdat er iemand op zit te wachten, maar omdat hij of zij dat nu eenmaal voelt. Wat in een andere richting wel een soort van besef van bestemming wordt genoemd. En je zou kunnen zeggen dat de mens die daar systematisch niet aan toekomt zijn eigen leven als leeg gaat beschouwen.
Dus in die zin is psychosynthese óók een methode die mensen stimuleert om zin en betekenis aan hun leven te geven en daar zélf de verantwoordelijkheid voor te nemen. Want grappig genoeg, die belofte komt niet van buiten, die voelt de mens, ergens in zijn leven gaat het ineens dagen. En al naar gelang wat er in zijn leven verder gebeurt, zou je kunnen zeggen dat psychosynthese dat bewustzijn over die belofte stimuleert, maar het leven zelf doet dat ook. Alleen dan heet het dat de mens in zijn leven ineens iets begint te missen. En heel vaak is dat gemis het contact dat er iets van binnen naar buiten wil komen uit de mens zelf. In die zin is psychosynthese ook een spirituele methode, dat het de mens ook ziet als een soort scheppingsproduct. Die te midden van zijn eigen gemiddelde toch steeds zichzelf opnieuw zou kunnen uitvinden. Dus psychosynthese helpt mensen ook als het ware zichzelf opnieuw uit te vinden en is in die zin een methode met een ziel. Want de ziel, zou je kunnen zeggen, is de uitvinder en wat we daarmee doen is wat we uitvinden. En als de wereld dan dat ook nog leuk vindt, is dat nog mooi meegenomen ook. Het is als een soort musicus die zijn muziekje speelt, niet omdat er publiek is, maar omdat hij een musicus is.
Dus psychosynthese heeft ook een opvatting over hoe belangrijk het is om bij leven mens te zijn. En dat is wat de methode ook stimuleert. Leef als mens je leven op een zinvolle manier. En al naar gelang de tijd waarin je leeft krijg je de hulpmiddelen aangereikt. Kijk een hunebed is wat anders dan een iPad, maar toch is in die menselijke bewustwording iets nog steeds precies hetzelfde. We worden geboren en we gaan een keer dood. En psychosynthese helpt mensen in dat proces zich bewust te worden: waar ze zijn, wie ze zijn en ook wel een beetje waarom ze er zijn.
Psychosynthese heeft geen exegese in de zin van antwoorden op die vragen, maar kent wel de momenten waarop die vragen kunnen aanzetten tot een zinvolle tocht naar het antwoord. Dus als methode is het in die zin neutraal. Daarna, wat heel interessant is bij psychosynthese is van: in welke mate is het succesvol, werkt die methode? Dat hangt ervan af in wiens handen de methode is. Iedereen kan naar het conservatorium gaan, maar niet naar iedereen wordt uiteindelijk geluisterd. Dus op het uur U veronderstelt psychosynthese ook de enorme waarde die de psychosyntheticus zelf in dit proces heeft.”
Beluister bovenstaand antwoord:
