Het is weer zo’n periode waarin iedereen het over kiezen en verkiezen heeft. Belanghebbenden informeren kiesgerechtigden uitvoerig welke lasten worden weggenomen en welke lusten daarvoor in de plaats zullen komen. We worden door de media overspoeld met een duizelingwekkende hoeveelheid informatie en keuzemogelijkheden. Veel mensen vinden kiezen lastig. We zijn zo gewend om te ‘krijgen’ of ‘te goed te houden’ dat we niet weten hoe we mogelijkheden los moeten laten en kiezen dan nog liever door niet te kiezen. Stel je voor dat je iets aan je voorbij zou laten gaan wat in principe tot je beschikking staat! Het is dus niet zo dat mensen niet kiezen omdat het ze niets uitmaakt, maar omdat ze alles willen.
De kiezer wordt duizelig van de hoeveelheid informatie en gaat zweven. Die zwevers worden vervolgens bestookt met nog meer feiten en gaan nog meer zweven. Zou zweven soms nodig zijn om te kunnen kiezen? Vaak betekent ‘doe eens niet zo zweverig’ dat je met je aandacht bij de feiten moet blijven. Niet zweven betekent dan dat je de feiten als vertrekpunt moet nemen voor je beslissingen en keuzes. Feiten belemmeren echter de visie of het zicht op de toekomst van de kiesgerechtigde. Politici pretenderen vaak het alleenrecht te hebben op zicht op de toekomst. De door feiten en alternatieve feiten overspoelde burger verwerft door op hen te stemmen dan het recht op een plaatsje in dié toekomst. De valse profeten van de huidige tijd bezorgen zo de echte zieners een slechte naam. Toch lezen we in de pers dat de zwevende kiezer de uitslag van de verkiezingen gaat bepalen. Hoogst verwarrend allemaal. Je zal toch maar een kiesgerechtigde zijn.
De Italiaanse psychiater Roberto Assagioli biedt in zijn boek ‘Over de wil’ uitkomst, door te stellen dat kiezen verkiezen inhoudt. Hij schrijft: “Het verkiezen van één ding, één handeling, één weg vereist noodzakelijkerwijs dat men andere opzij zet of terzijde schuift, dat wil zeggen opgeeft.” Maar ja, wie weet nog van opgeven? We willen helemaal niks opgeven. We willen juist alle mogelijkheden benutten en alle opties die het bestaan biedt verzilveren. Paradoxaal genoeg veroorzaakt het creëren van steeds meer opties en mogelijkheden precies dat onnodige lijden dat je dacht met nieuwe opties te kunnen vermijden. Kiezen wordt niet makkelijker door meer opties te creëren, het wordt juist moeilijker.
Het is erg bevrijdend om de vele alternatieven die je hebt bedacht uiteindelijk te laten voor wat ze zijn en met hart en ziel voor dat ‘ene’ te gaan dat zich van binnenuit aan je opdringt. Verkiezen blijkt dan een vaardigheid te zijn waarover je beschikt. Deze vaardigheid stelt je in staat om te kiezen welke moeite jij wilt doen voor een wereld waarin en waarvoor je wilt leven. Als je daarbij naar meer durft uit te zien dan je wilt bereiken, dan is verkiezen een kwestie van je door dat uitzicht te laten leiden.
Comments are closed.
Neem dan vooral contact met ons op!
Katinka Elders
Niet voor niets ‘toevallig’, dit vandaag te lezen. Met name de laatste alinea treffend en behulpzaam voor de vele optie’s waarmee k al langere tijd aan het sparren was in leven en wonen. Elders en …hier. Gracias!