Een kwestie van asiel – Diederik van Rossum

Moeder Natuur heeft op gezette tijden van die genadeloze wetmatigheden waar de democratie het ruimschoots tegen aflegt. Neem nu de aanvang van een mensenleven; het begint allemaal met een verblijf in een nogal besloten omgeving. Je wordt in een prettig ritme gewiegd, gevoed en beschermd. Je komt in de verste verte niet op het idee dat dit verblijf mogelijk niet eeuwig zal duren. Na zo’n maand of negen heb je je redelijk aangepast aan de omgeving en ben je daarin zelfs enigszins geïntegreerd.

Dan, om voor jou onverklaarbare redenen en met donderend geweld, lijkt je hele omgeving uiteen te spatten. Van de ene op de andere seconde is je rust definitief verstoord. Het is alsof je in het centrum van een orkaan bent beland. Op weinig zachtzinnige wijze wordt je verdreven van je rustige en harmonieuze verblijfsplaats. Je vraagt je wanhopig af waar je deze bruuske en totaal onverwachte verstoting aan hebt verdiend. Je bent je van geen kwaad bewust en toch is plotsklaps je verblijfsvergunning voor de moederbuik definitief ingetrokken, zonder recht op terugkeer. Deze gebeurtenis staat bekend als de geboorte.

De strijd tussen willen blijven op een plaats die veilig en bekend is en moeten vertrekken, duurt voort totdat er niets anders meer opzit dan moederziel alleen meewerken aan deze uitzetting. De natuur dwingt deze uitzetting af aan het begin van elk mensenleven. Dit gebeurt overigens zonder onderscheid naar ras, geloof of sekse. Moeder stoot tijdens de geboorte af wat haar het liefste is en die ‘Liefste’ verlaat een veilige verblijfsplaats waar in alles is voorzien. De reis van de ziel op zoek naar asiel in de wereld, is begonnen. Asiel is overigens het Griekse woord voor ‘toevluchtsoord’ of ‘heiligdom’.

Zo heeft zich dan de verplaatsing voltrokken van buik naar wieg. Na afloop daarvan wacht de als mensenkind vermomde ziel hopelijk een warm, gastvrij en liefdevol onthaal in het als gezin vermomde asielzoekerscentrum of toevluchtsoord. De liefde in de wereld van aankomst kan de wond genezen die is geslagen in de wereld van vertrek. Meer nog dan op zoek naar voedsel en veiligheid, is elke asielzoeker, die van ver weg en die van dichtbij, op zoek naar genezing van die wond.

Een asielzoekerscentrum, vermomd als land, dorp, school, gezin of medemens, dat tot verblijfsplaats wordt gemaakt voor de genezing van die wond, is meer dan een toevluchtsoord; dat is een heiligdom.
 
 
Meer ‘kwesties’ van Diederik van Rossum lezen?
Download gratis het e-boek ‘Psychosynthese kwesties’.