Bij de bakker moet je leren om op je beurt te wachten. Als je nog even wilt blijven liggen, moet je alweer leren lopen. Op een gegeven moment moet je leren om hoge cijfers en diploma’s te halen. Je moet in alle gevallen leren te spreken en liefst ook om te zwijgen. Je moet leren om met mensen, met jezelf en met de wereld om te gaan. Je moet ook leren doelen te halen en leren kiezen welke doelen je precies wilt halen. De eerste helft van ons leven zijn we druk met het aanleren van allerlei dingen en de tweede helft met het afleren daarvan.
Wat is dat ‘leren’ eigenlijk, waar we allemaal zo druk mee zijn? Komt het van buiten af of van binnen uit? Leer je met je hoofd of met je hart? Is wat je leert ook wat je kan en is wat je kan iets waarvan je kunt leren? Ik vraag me af of leren überhaupt iets is wat je doet. Is leren niet juist wat je overkomt als je even niet oplet? Laatst hoorde ik over iemand spreken, die voortdurend dezelfde fouten maakt, als iemand die het nooit zal leren. Terwijl ik denk dat als je vaak hetzelfde doet je er toch wel goed in zal worden. Tenslotte zijn er spirituele stromingen waarin het leren bestaat uit het voortdurend herhalen van dezelfde woorden. De rechtvaardiging voor deze wijze van leren is dan dat de druppel de steen niet uitholt door zijn kracht, maar door gestaag te vallen.
Kun je ergens leren wat leren eigenlijk is en hoe je dat moet doen? Zijn er plaatsen waar je kan worden geïnitieerd in de vaardigheid en misschien zelfs in de kunst van het leren? Ze zeggen dat deze plaatsen met een lantaarntje zijn te zoeken. Iedereen is in de ban van het leerresultaat en hoeveel geld daarmee verdiend moet worden. De overheid zet alles op alles om ons onderwijs in te richten op werkgelegenheid. Dus daar kun je ook niet terecht om te leren leren. Het leren komt er bekaaid van af.
Totdat we pensioen gerechtigd zijn. Vanaf dat moment mogen we vrijwilligerswerk leren doen en kunnen we doen wat we willen. Maar ja, wie heeft er geleerd om de vrije wil en vrije tijd te gebruiken tijdens werkuren? Dat is ons vanaf de geboorte systematisch afgeleerd. We zijn gaan geloven dat vrije wil en vrij tijd buiten werkuren vallen.
Werkelijk leren gaat niet alleen over kennis en wat het opbrengt, het is het gevolg van een diep verlangen, vanuit het denken, de verbeelding en de wil. Zo kan het leven zelf beschouwd worden als een leerperiode en hoeven we niet te wachten tot ons pensioen met vrijwillig leren en werken. Of een gebeurtenis in het leven tot een les wordt bepaalt degene die de les neemt. Het is de mens die zichzelf al of niet oplegt zo’n levensles te aanvaarden of af te wijzen.
Neem dan vooral contact met ons op!
